Tutamıyoruz Zamanı :)

Bebişim zaman hızla akıyor ve biz her geçen gün daha da sabırsızlanmaya başladık seni beklerken.

Senin geleceğini ilk öğrendiğimde hiç inanamadım.

Zaten iştah artması ya da mide bulantısı yaşamadığım için hamilelik öncesinden farklı hissetmiyordum.

Ultrasanda seni ilk gösterdiklerinde küçücük bir noktaydın sadece..

Zaman geçtikçe o miniminnacık nokta büydü.. Kollarını bacaklarını gördük, yine inanamadık..

Sanki ultrason ekranı bir televizyonmuş da biz oradan birşeyler izliyormuşuz gibi..

Sanki oraya bir bebek resmi koymuşlar da; bu sizin bebeğiniz demişler gibi..

Hiç inanamıyorduk babanla, o ekrandaki şimdi bizim yavrumuz muydu?

* * *

Bu günlerde içimde bir kıpırtı var..

Henüz güm güm tekmeler atmaya başlamadın ama bir o yana bir bu yana yuvarlanıp duruyorsun içimde.. :)

Ya da top gibi bir yana çöküp, ''Annecim nasıl inanamazsın bana, bak ben buradayım işte..'' diyorsun sanki..

Evet, seni artık hissedebiliyorum bebeğim.. Ve bu öyle güzel bir duygu ki, tarifi mümkün değil..

Hatta öyle ki hiç durma, hep içimde kıpırdan, yanımda olduğunu hiç unutturma istiyorum..

* * *

Bu arada ilk cicilerini Anneannen aldı.. :)

O kadar tatlı, o kadar minnoş ve o kadar çok kıyafet almış ki sana..

Çeşit çeşit bebek takımları, çoraplar, tulumlar, şortlar, pijamalar ve daha neler neler..

''Annecim ne yaptın sen böyle, ne kadar çok şey almışsın böyle?'' dedim, ''Bu daha başlangıç, sen benim canımdan parçasın, canımın parçasının can parçası geliyor..'' dedi büyük bir mutlulukla..

Tek tek öptüm kıyafetlerini..

Sevdim hepsini, sanki içinde sen varmışsın gibi..

Eee, can oğlum.. Canım oğlum..

Sabırsızlanıyorum gel artık diye, ama acele etme sen yine de.. :)

Vaktinde gel, sağlıkla gel inşallah..