3. Ayımız biterken..

11 hafta 2 günlük bir bebiş var karnımda, sadece 5 cm :)
Önümüzdeki hafta kontrolüm var; umarım güzel haberler alırız, düşük tehlikem geçmiştir inşallah.
Öyle heyecanlıyım ki, 3 haftadır görmedim bebişimi, kim bilir ne kadar büyümüştür. Artık tam bir bebeğe benzediğini okudum. Ekranda öylece görürsem kesin ağlarım ama ben.
Şaka maka anne oluyorum inşallah :)

Doktor seçimi demek her şey demek!

Hamileliğimi ilk öğrendiğimde hiç doktor arayışına girişmedim. Sadece eş-dost aracılığıyla çok iyi bir doktormuş diye övdükleri bir doktoru seçtim kendime.

-Kime göre, neye göre iyiydi?
Çevremdeki 2-3 kişinin doğumunun yaptırmıştı sadece. Hepsi bu.
Başkalarının doğumunu yaptırdıysa benimkini yaptırabilirdi pekala.
Peki ya iyi bir kadın doğum uzmanı demek sadece doğumu sorunsuz yaptırmak mıydı?
* * *
Ilk kontrolümde bebeğin kesesini gördük. Ama kontrolümden 1 hafta sonra sabah benden çok az bir leke gibi kan geldi. Apar topar hastaneye koştuk.  Annem benden önceki hamileliklerinde servikal yetmezlik diye bir hastalık yüzünden bir kaç düşük yapmış. Ben de düşük riski yaşayınca;  "Acaba servikal yetmezlik bende de var mıdır?" diye korkup huzursuz oldum. Doktoruma sordum, "şimdi bilemeyiz onu, 4 aydan sonra düşerse anlarız servikal yetmezlik olduğunu" dedi.

Ne yani, 4 ay boyunca acaba var mı yok mu diye korkuyla yaşayıp, anlamak için bebeğimi kaybetmeyi mi bekleyecektim?

Düşük korkusu ve sonrası

Hamile olduğumu ilk öğrendiğimde içimdeki tarifsiz heyecan ve mutluluğu dün gibi hatırlıyorum. 

Büyük bir hevesle açtığım bu blogun, çocuğuma bırakacağım en güzel hatıra olacağına inandım hep. Buna rağmen yazmaktan hep kaçtım.
Bir sebebi vardı bunun.. Yazmayı delicesine istemek, ama bir o kadar da yazmaktan kaçmak. . Neden peki?
İçimde tarifsiz korkular vardı çünkü. İncinmekten korkuyordum, paramparça olmaktan. .
Yazdıkça alışmaktan, Bebeğimi daha tanımadan ona bağlanmaktan..
Sonra da onu ansızın kaybetmekten. .
* * *
Etrafımda o kadar çok düşük yapan arkadaşım oldu ki..
Daha hamile kalmadan şu lanet olasıca düşük korkusu sarıverdi içimi. Hamile kaldığımı öğrendiğimde ise her gün içimde büyüyen bebeğimle birlikte büyüdü durdu bu korku.